Het reisblog van onze reis
Maak een keuze voor een dag, en beleef zo dag voor dag met ons mee, hoe het gegaan is!
15 November, dag 13 - Kale Sahara
's Morgens is de tent kletsnat. De natte zeelucht is blijkbaar goed in het katoen getrokken. De tent pakken we dus maar nat in, tijd om het te laten drogen hebben we toch niet. We maken weer een ontbijt met noodles, dit keer alleen voor onszelf, de voorraad is wat hard gegaan.
Vandaag hebben we weer een goede 500 kilometer te gaan naar Dakhla. Weer over asfalt. Langs de kust is de route hier naartoe weinig spannend, en ook nog is bijna hetzelfde als de dag ervoor. Asfalt, duinen, zand en stenen... Af en toe een stukje oceaan in zicht aan de rechterkant. Misschien zijn we inmiddels te verwend met schitterende landschappen?
We rijden weer met dezelfde groep van 7 auto's. We stoppen ergens langs de kust om te lunchen. Voor sommigen een simpel soepje, anderen pakken er het hele gasstel weer bij om wat uitgebreiders te bereiden. Een van de mooiere stukjes van de route. Jammer dat we weer door moeten en nog meer asfalt moeten afleggen.
Na een dag rustig rollen zijn we nog ongeveer 30 km voor Daklah. Deze weg loop vlak langs de oceaan het schier-eiland op. Omdat we er toch al bijna zijn gaan Sjoerd en Peter nog even off-road het strand op. Het zand lijkt daar heel mooi hard en geschikt voor te zijn. Maar het natte zand is niet van het soort wat zo lekker loopt omdat het hard is, in tegendeel! De V8 zit na zo'n 10 seconden muurvast. Sjoerd stapt uit en zakt zelf ook zo'n 15cm weg in de blubber. De Fiat zit ook weer vast, maar dat begint al te wennen. Passerende locals schieten te hulp en trekken de V8 er met een vrachtwagen vanaf het asfalt uit, we kunnen verder!
De geplande camping staat in het roadbook omschreven als erg basic. Maar volgens het roadbook is er in de buurt een alternatief, op zoek dus! Het blijkt een surf resort met prachtige challets, een luxe bar in het zonnetje met moderne muziek, schaars gekleede dames en al een aantal challengers met cocktails in de hand. En wat een uitzicht! Maar helaas pindakaas! Alles zit al vol en het is niet toegestaan hier een tent op te zetten. We rijden dus door naar de basic camping waar we ook de persoon ontmoeten die onze gidsen voor Mauritanië regelt. Sidi Yoba is makkelijk te herkennen, hij lijkt erg goed, ook op deze zwart-wit foto in het roadbook. Zijn soort kleding met een wit gewaad en tulband hebben we nog niet eerder gezien, het ziet er wel gaaf uit. Deze camping is trouwens inderdaad niet heel schoon! 's Avonds koken we weer voor een aantal teams. Daan en Erik nemen daarbij hun eerste Malaria pil. Koen heeft een ander soort pil, en slikt deze al een tijdje langer, maar dan een keer per week in plaats van een pil per dag.
Aan het eind van de avond nemen we een kamer om morgenochtend een half uur te besparen door niet op te hoeven ruimen. De planning is namelijk om 07:00 uur in colonne de camping af te rijden.
Door naar: 16 november, dag 14 - Welkom in Mauretanië.