Het reisblog van onze reis
Maak een keuze voor een dag, en beleef zo dag voor dag met ons mee, hoe het gegaan is!
21 november, dag 19 - Over het strand naar Dakar
Vandaag vertrekken we vanuit St Lewis Senegal naar Dakar. Het is vandaag de dag van de finish! 's Morgens splitsen we ons in twee groepen. 2wheel-drives die een veilige route over het asfalt doen en 4wheel-drives die het leuk vinden om over het strand te gaan. Wij gaan dus mooi over het strand!
Deze strand-optie is een aangename verrassing, want dat staat niet in het roadbook. Van een stukje improvisatie is de challenge organisatie niet vies. De dag ervoor heeft de organisatie in de bar van een local gehoord dat de route over het strand best een optie is. Om die reden stond het niet in het roadbook, de organisatie wist zelf ook nog niet van deze route! We krijgen wel de waarschuwing dat de strandroute zwaar is. We moeten rekening houden met de getijden en er is zelfs een kans dat we om moeten keren om alsnog de asfalt route te rijden. Flinke woorden, dat beloofd wat!
Met de organisatie voorop, rijden we richting het strand. De route is niet geheel bekend, dus het is even zoeken. We rijden op behoorlijke snelheid door dorpjes, richting het strand. Tot we halverwege moeten omdraaien met de hele stoet, in een smal straatje, omdat we een 'afslag' gemist hebben.
Wanneer we bij het strand komen laten we allemaal de bandenspanning weer zakken. Dat kan je beter doen voordat je het zachte zand inrijdt natuurlijk. Naar het strand toe rijden, is het pad ook inderdaad van behoorlijk los zand. Maar eenmaal op het strand zelf, blijkt het gelukkig erg mee te vallen met de moeilijkheid. Het strand is vlak bij het water namelijk bijzonder hard! Onze gemiddelde snelheid is ongeveer 80 km/u met uitschieters naar 120 km/u. De V8 heeft zelfs even 145 km/u gehaald over het zand. Fantastisch!
Na een stuk rijden horen we dat er een auto stil staat, maar het is nog niet helemaal duidelijk wat het probleem is. We besluiten eerst even een half uur te wachten tot er meer duidelijkheid is. Ook hier zien we weer een inmiddels bekend Afrikaans gebruik. Sta je stil? Dan komen er locals op je af gelopen. Waar ze vandaan komen is niet duidelijk, maar binnen de kortste keren staan er mensen om je heen.
Omdat er geen nieuws komt over de stukke auto, rijden we terug om te zien hoe en wat. De auto van de organisatie heeft een kapotte waterpomp. Ze sleutelen er aan terwijl we merken dat de zee langzaamaan verder het strand op komt. Omdat het repareren verre van voorspoedig gaat, twijfelen we of we wel moeten wachten. Wij besluiten na overleg met een groepje van 7 auto's alvast door te rijden. Dit houdt wel in dat de organisatie als navigatie wel ontbreekt. Dat wordt dus zelf navigeren, maar dat klinkt tegenwoordig als een koud kunstje. We krijgen een globale indicatie waar we het srand af moeten, en gokken het er maar op. Hoe moeilijk kan het zijn om 90 kilometer rechtdoor te rijden, en na het 3e dorpje het strand af te rijden?
Dit is een top rit! We komen langs vissersdorpjes waar de boten gewoon op het strand liggen en snel weggesleept worden bij onze aankomst. Ook lopen er veel wandelaars op het strand en zelfs een verdwaalde fietser. Halverwege de route komen we de beloofde 'dam' tegen. Een stuk stenen, waar we omheen moeten rijden. Waarom ze dit een dam noemen is niet helemaal duidelijk, de 'dam' staat haaks op het zeewater, en houdt dus alleen het zand van het zand gescheiden? Het zal wel :). Het gaat er nu vooral om hoe we er omheen gaan komen! Want verder landinwaarts rijden betekend ook het mulle zand weer in rijden. Met een flinke aanloop lukt het iedereen om in een keer het strand af te komen, en na de dam weer het strand op te rijden. Na kilometers van hard zand, was dit weer een welkome uitdaging.
Na een kilometer of 100 wijst de GPS ongeveer landinwaarts. We gaan op zoek naar een plek om het strand af te komen. Er is veel begroeing langs het strand, dus het is niet geheel duidelijk waar de beste route ligt. Tot we bij een stuk komen waar ineens de bomen langs het strand een stuk ophouden. We gokken er maar op dat dat de bedoelde route is, en geven vanaf daar weer vol gas om door het losse zand de duinen uit te komen.
Vanaf dat moment volgen de zaken elkaar snel op. Na een paar wilde gokken, of we links of rechts een duinpan langs moeten, rijden we ineens op een verharde weg een dorp in. Een paar locals zwaaien driftig dat we rechtsaf moeten, we luisteren dus maar en rijden bijna zonder te remmen de hoek om. We horen over het bakkie van de voorste auto dat ze een poort van een camping oprijden en dan een bord zien staan op de parkeerplaats. Het is echter niet te zien wat er op staat, want we rijden het bord aan de achterkant aan. De voorste auto rijdt er omheen en verbaasd klinkt het over het bakkie, dat het bord de finish is! Die finish is overigens wel nog in opbouw, maar muziekanten worden snel opgetrommeld voor een welkomstdansje. Geniaal om als eerste aan te komen, zelfs ruim 3 uur vóór de organisatie! TOP TOP TOP. De omhelzingen en felicitaties zijn zeer op z'n plaats!
De rit van vandaag is weer een mooie toevoeging aan ons avontuur. Gedurende de middag komen de andere teams ook binnen druppelen in dit super resort. De asfaltgroep komt via een andere poort de camping oprijden. Vandaar dus dat de finish voor ons verkeerd om leek. De omgeving is weer erg mooi en de locals blij om ons te gast te hebben. De groep heeft wat te vieren natuurlijk dus drinken we cocktails en bier en zwemmen in het zwembad. 's Avonds gaat dat over in een grote gezamenlijke maaltijd in het restaurant, waar iedereen even op de muur schrijft, en daarna aansluitend een poolparty. Aansluitend wordt bij gebrek aan brandhout nog even een autoband in de fik gestoken. Een goed kampvuur kan natuurlijk niet ontbreken!
Door naar: 22 november, dag 20 - Rustdag: Nog even in het zand spelen.