Het reisblog van onze reis
Maak een keuze voor een dag, en beleef zo dag voor dag met ons mee, hoe het gegaan is!
11 november, dag 9 - Meer offroad
's Ochtends vroeg wakker en niet heel best geslapen. Stom dat we geen zandharingen mee hebben, maar ja ... Wel een prachtige zonsopkomst van achter het duin. Top omgeving! Mooi om te zien hoe wij echt in 'the middle of nowhere' een kamp hebben gemaakt.
We maken als ontbijt noodles voor iedereen. Met een gasbrander verhitten we een mes en lassen de naad van ons expansievat dicht! Nog een beetje tape er omheen en klaar! Joost haalt de Feroza uit elkaar en zet die weer zorgvuldig in elkaar. Die werkt weer, dus mooi werk, het kamp opruimen en snel het gas er weer op!
Na een kilometer zand wordt de weg weer harder. We racen over grote open gravel vlaktes. Na een paar uur cruisen komen we op een 'echte weg'. Wanneer we een dode boom zien stoppen we om hout te sprokkelen voor een kampvuur. Helaas verliest de Feroza tijdens het rijden vermogen... dus das mooi ruk. Rond 1 uur zijn we al in de plaats van bestemming wat betreft het roadbook: het plaatsje Zagora, camping oasis Palmier. Omdat we zo vroeg zijn, gaan we in overleg wat we gaan doen. Opzich is het interessant om door te gaan rijden, maar de Feroza gaat dat niet redden met het motor probleem. We besluiten toch om door te gaan, dus de Feroza blijft helaas achter bij de garage met een nog onbekend probleem. Bovendien willen zij morgen over het asfalt om risico's te vermijden, waar wij als groep juist weer extreme willen gaan rijden.
We rijden door op navigatie met 3 andere teams door de sikkelduinen. Er zou hier toch ergens een pad moeten zijn ... of? Heel gaaf om op goed geluk tussen de heuvels door te slingeren!
Na een paar uur en ongeveer 30 km verder rijden we een vlakte met keien in die steeds groter worden. Dit ziet er ruig uit! We doen verschillende pogingen om een pad te banen in de richting van het volgende waypoint. Er zitten inmiddels keien tussen van zo'n 30cm hoog die helaas ons pad versperren. Dit is niks zo, het begint ook al donker te worden. Al zigzaggend rijden we een stuk terug in de richting van een vermoedelijk pad. Omdat de zon al onder gaat slaan we ons kamp op. Een stukje grond waar zowaar wat zand ligt in plaats van alleen maar steen is wel een geschikte plek.
We maken weer een kampvuur met het gesprokkeld hout. Daar gaat een rijplaat overheen en allerlei blikken en pannen met eten en water erop. Echt kamperen dus! Tip van een ander team: als je een conservenblik klaar wilt maken, schop je er een deuk in, gooi je hem in het vuur en wacht tot de deuk eruit is door opgebouwde druk. Mooie theorie, dus proberen we dit met een blik knakworsten. Praktijk en theorie blijken toch niet geheel overeen te komen... De deuk was wel uit het blik, maar het openmaken was toch anders als we ons hadden voorgesteld. De knakworsten knallen met al het vocht door de eerste kleine opening naar buiten. Een soort fragmentatie granaat van knakworsten is het effect. Sjoerd wordt van zijn stoel geblazen en overal zitten kleine stukjes worst, in haren, op auto's, echt meters ver zijn de stukjes terug te vinden.
Na het eten en gezellig wat drankjes is het hout opgebrand en moeten we de tentjes nog even opzetten.... Tipi's en wind combineren toch maar lastig. Zeker met onze haringen. We gebruiken jerrycans, banden en flinke keien als grondankers. Vlak voor we de tent in kruipen zien we een schorpioen zitten op een steen rond het smeulende kampvuur. Top... zeker gezien onze tent onderin gewoon open is. Het is een heeeeeeel kleintje, maar bij schorpioenen geldt "des te groter de scharen, des te beter ... dus des te kleiner des te gevaarlijker", aldus Niek. Een geruststellende gedachte!
Door naar: 12 november, dag 10 - Van extreme terug naar beschaving.